Op uitnodiging van een regisseur/toneelschrijfster, mocht ik mee om te kijken naar haar zelfgeschreven toneelstuk. In een klein amateurtoneeltheater in Rotterdam keek ik mee naar de première. In dat kleine zaaltje zag ik hoe er met elkaar iets moois ontstond. Met attributen werd het toneelveld gemaakt.
In samenwerking met de geluids- en licht man werd het licht ingesteld.
De schrijver en regisseur keken samen, hoe ze dat zo precies en zo goed mogelijk konden neerzetten, zodat het door het publiek ontvangen kon worden.
Toen de acteur binnenkwam, ging alle aandacht naar de acteur. Ook de acteur werd door de geluids- en lichtman met aandacht op het toneel gezet.
De muziek kwam er bij en zo ontstond er leven op het toneel en er ontstond een samenspel tussen verschillende passies en interesses.
Iedereen heeft zo zijn eigen taak en zijn eigen deskundigheid en alles sluit in die samenwerking op elkaar aan en dan wordt het (als er geen verstoring is) één groot verbindingsveld.
Ik vind het mooi om te zien hoe deze creators in alle rust met elkaar in gesprek gingen en hoe speelsheid, humor hier een rol in speelden
En zo kwam de hele puzzel in beeld. Elk deel van de puzzel is samen verbonden. En In respect, gelijkwaardigheid en vertrouwen werd dit allemaal op het toneel neergezet.
De schrijfster en regisseur riep nog : Ja weet je, “De kunst is finelinen”
Iedereen heeft zijn kwaliteit en talent.
Samenwerken is schouder aan schouder staan. Een schakel er tussen uit zorgt voor verstoring. Daarvoor is iedereen belangrijk bij een creatie. Elkaar recht overeind houden, ondersteunen is hierbij van wezenlijk belang.
We moeten het met elkaar doen. We hebben elkaar nodig.